Meganeura

Żyła na terenach tropikalnych podmokłych, prawdopodobnie na dzisiejszym terytorium Francji, Belgii i Wielkiej Brytanii ok. 300 milionów lat temu w karbonie.
Meganeura mierzyła przeciętnie 1 metr długości ciała, przy rozpiętości skrzydeł osiągającej 65 cm, mogła ważyć 150 g.

Skrzydła praważki nieco różniły się od skrzydeł współczesnych ważek, nie posiadały pterostygma, arculusa i nodusa w budowie anatomicznej skrzydła.  Skrzydła przednie były smuklejsze od skrzydeł tylnych. Żuwaczki były bardzo silne, działające na zasadzie ząbkowanych nożyc. Meganeura posiadała 3 pary długich nóg, przystosowana do zagarniania zdobyczy.Polowała na inne wielkie owady, a także pierwsze płazy i gady.Przypuszczalnie meganeura rozmnażała się podobnie jak współczesne ważki. Larwa przypuszczalnie mogła mieć 30 cm długości ciała i być groźnym drapieżnikiem. Meganeura była prawdopodobnie największym owadem swojego okresu. Proważka była spokrewniona z ważkami i jętkami.Pierwsze skamieniałe szczątki meganeury zostały odkryte w kopalni węgla w Commentry we Francji w roku 1880. Pierwszego opisu zwierzęcia dokonał pięć lat później francuski paleontolog Charles Brongniart.
Meganeura monyi wymarł prawdopodobnie 305 milionów lat temu podczas tzw. karbońskiego upadku lasów, wymierania spowodowanego zmianami klimatycznymi. Prawdopodobnie zmniejszyła się także ilość tlenu w atmosferze, dzięki czemu wielkie owady nie mogły poprawnie funkcjonować. Długie tchawki pobierające znaczną ilość tlenu, potrzebnego do wytworzenia energii, dla szybkiego latania i polowania, nie mogły pobierać dostatecznej ilości tego gazu pod koniec karbonu, kiedy jego poziom się zmniejszył. Zanikanie terenów podmokłych i ocieplenie się klimatu , mogło także być przyczyną wymarcia.