Tarchia

 rodzaj wymarłych gadów z rzędu dinozaurów ptasiomiednicznych roślinożerny dinozaur z rodziny ankylozaurów (Ankylosauridae), zamieszkiwał tereny dzisiejszej Azji. Odkryty przez polską badaczkę Teresę Maryańską.
Cechy tarchii:
pokrycie ciała: masywne tarczki i kolce, wbite w skórę, doskonale dopasowane do siebie, łuskowata skóra;
głowa: długa na około 40 cm, szeroka na 45 cm
uzębienie: patykowate zęby, ok. 240, o średniej długości 3 cm;
szyja: krótka, pokryta kolcami;
ogon: długi, masywny, zakończony kostną buławą;
Wymiary średnie:
długość ciała 8–8,5 m;
wysokość 2 m;
masa 4500 kg
Pożywienie: rośliny
Okres występowania: późna kreda, około 70–65,5 mln temu.
Biotop: suche, gorące pustynie.
Znaczenie nazwy: Tarchia – mózg. Swą nazwę Tarchia zawdzięcza faktowi, że pierwszą odkrytą skamieniałością przedstawicieli tego rodzaju była znakomicie zachowana czaszka.